ضعف بزرگ فيلم ميرحسين: غايب بودن ميشل رهنورد!

پیش از هرچیز، فیلم موسوی حضور یك كارگردان را نشان داد؛ كارگردانی كه بلد است از فن تدوین، حركت دوربین، حركت آهسته، تركیب تصاویری از نقاط مختلف با مضمونی مشترك استفاده كند. كه اين برخلاف فیلم احمدی‌نژاد بود كه به یك گزارش بی‌خاصیت از سفرهای استانی احمدی‌نژاد تبديل شده بود. فاصله فیلم تبلیغاتی احمدی‌نژاد با فیلم میرحسین، فاصله فیلمساز درجه چندمی مثل جواد شمقدری و كارگردان درجه یكی مثل مجید مجیدی است!

میرحسین بارها از اشكال‌های آمارهای ارائه شده و ضعف‌های اقتصادی و سیاسی دولت نهم گفت، اما یك جا ضربه‌ای اساسی به احمدی‌نژاد زد؛ جایی كه وسط سخنرانی او یك جانباز جلو آمد و او را دكتر خواند و موسوی پاسخ داد: "من دكتر نیستم و راستش از این عنوان‌ها می‌ترسم." كه اشاره‌اش به دكترهای قلابی كابینه احمدی‌نژاد بود!

در فیلم میرحسین بارها از از ایران و سرود ای ایران استفاده شد تا حس ملی گرایی رای دهندگان تحریك شود. اما بیش از آن، تركی حرف زدن او بود كه سبب شد توجه و احتمالا رای بسیاری از اهالی استان‌های آذری زبان به سمت او جلب شود.
اما بزرگ‌ترین ضعف فیلم موسوی یك نكته بود: چرا از سخنرانی های زهرا رهنورد در كنار میرحسین استفاده نشده بود؟ بزرگ ترین مزیت رقابتی میرحسین حضور همسری است كه سطح علمی و تحصیلیش نه ‌تنها از همه همسران كاندیداها، بلكه از همه همسران رئیس‌ جمهورهای ایران تاكنون بالاتر بوده است. این برگ برنده را مجیدی خوب ندیده بود. درحالی كه در فرانسه زهرا رهنورد را با ميشل اوباما مقايسه می‌كنند، خودمان نبايد از اين قابليت غافل بمانيم.
مثل مورد رهنورد، مجيدی در زمينه نمایش دختران جوان نيز دست به عصا رفته بود. اینجاست كه باید پرسید وقتی احمدی‌نژاد اصول‌گرا به این راحتی از چهره‌های بی‌حجابی كه برای دیدارش گریه می كنند استفاده می‌كند، چرا در فیلم موسوی نباید این اتفاق رخ دهد؟