سالروز تاسیس رادیو مبارک؛ اما رادیوی "سبز" ما چه شد؟

سال 1319رادیو در ایران تاسیس شد. نقش این رسانه هنوز بعد از هفتاد سال انکارناپذیر است؛ تاحدی که عده‌ای پیروزی انقلاب را از مدیون رادیو بی‌بی‌سی می دانند که هرخانواده‌ای هرشب پنهانی به‌خبرهایش گوش فرامی‌داد. فراگیری رسانه رادیو به‌گونه ای است که در کشورهای درحال توسعه هنوز هم حرف اول را می‌زند. چندسال قبل با راه‌اندازی رادیو فردا، سوار هر تاکسی که می‌شدید، درحال پخش این کانال رادیویی بود.نمی‌دانم خرید فرکانس رادیویی چقدر هزینه دارد، اما هرچه که هست، "همت عالی" دوستان سبز داخل و خارج به‌راحتی تامینش می‌کند(حماسه خرید شش ساعته سرور بالاترین نمونه آن بود).راه‌اندازی رادیو بسیار ساده‌تر از تلویزیون است. متاسفانه گاه سنگ‌های بزرگی مثل تاسیس تلویزیون ماهواره‌ای برمی‌داریم که هرگز به‌سرانجام نمی‌رسند. یادمان هست وقتی چند سال قبل شیخ اصلاحات قصد راه‌اندازی تلویزیون ماهواره‌ای را داشت، اولین بحث بر سر مجری‌گری هدیه تهرانی چنان بالا گرفت که کار همان جا متوقف شد. اما رادیو این مشکلات را ندارد. دو گوینده در یک اتاق کوچک می‌توانند خبرهای جنبش را به‌سرعت پخش کنند و تا فلان شهر کوچک هم مردمی که از اینترنت و ماهواره بی‌نصیبند، به‌سرعت از خبرها مطلع می‌شوند. مزیت مهم دیگر رادیو استفاده از آن هنگام رانندگی است که ماهوراه و اینترنت از آن بی‌بهره‌اند. هنگام راهپیمایی و تجمع هم که کارکردش فوق العاده است: راهپیمایان در خیابان‌ها می‌دانند کجا چه خبر است و چه باید کنند.

امیدوارم این پیشنهاد مثل پیشنهادهای رسانه‌ای دیگر در مورد تحریم صداوسیما و...به بایگانی‌های سبز سپرده نشود!

آقای "اخراجی ها"، احتمالا شما همرزم احمدی نژاد در جبهه نبوده اید!؟

امروز صبح مسعود ده نمکی مهمان شبکه یک بود تا به سوالات جلال سمیعی، مجری معروف تپل برنامه "حرف اضافه" درباره فیلمسازیش پاسخ دهد. مجری شوخ برنامه با شیطنت از ده نمکی خواست از کارش پیش از فیلمساز شدن بگوید. گرچه می دانیم منظور او دوره معروف "چماقداری" ده نمکی بود، اما او خودش را به کوچه علی چپ می زد و می گفت که پیش از فیلمساز شدن کارش رسانه ای بوده است! 

اما از آن جالب تر وقتی بود که صحبت از اخراجی ها و نحوه تبلیغات دشمن در جنگ شد. ده نمکی هم جوگیر شد و اشاره کرد که در جبهه دشمن با شیوه های مختلف "علیه ما" تبلیغ می کرد و با هلیکوپتر "برای ما" کاغذ و اعلامیه پخش می کرد! احتمالا ده نمکی یادش رفته که مثل رییس متقلبش احمدی نژاد - که قالیباف سکه یک پولش کرد و درباره اش گفت که اگر حتی یک روز سابقه جبهه داشت، تا به حال همه دنیا را خبردار کرده بود!-هرگز پایش به جبهه نرسیده و بارها براین موضوع تاکید شده که ضعف اصلی اخراجی ها 1 و اخراجی ها 2 عدم شناخت ده نمکی از جبهه و فضای آن بوده که کوچک ترین ربطی با لودگی ها و فضای مسخره اخراجی ها ندارد. معلوم است که در این فضای مملو از دروغ صداوسیمای ضرغامی ده نمکی هم مثل احمدی نژاد خودش را رزمنده جلوه بدهد تا ادعاهایش درباره فیلم اخراجی ها غلط جلوه نکند.

جامعه در بحران، ورزش در التهاب!

شاید ورزش کشور هرگز تا این حد در بحران نبوده است. افشین قطبی که قبلا محبوبیتش را نزد مردم از دست داده بود، چند ماهی بیش به جام ملت‌های آسیا نمانده، با تلخی نظاره‌گر تلاش‌های فدراسیون برای استخدام مربی خارجی و مذاکره با آن‌هاست و به شدت احساس نادیده گرفته شدن و تحقیر می‌کند. تیم ملی امید نیز بعد از یک سال کار با پیروانی، چند ماه مانده به بازی‌های آسیایی گواگ‌جو، ناگهان رو به مربی خارجی آورده و تصمیم دارد با ناجوانمردی زحمات فراوان "شاه غلام" فوتبال ایران را نادیده بگیرد. اما از آن جالب‌تر خبر استعفای علی دوستی‌مهر مربی تیم ملی جوانان است که معلوم نیست به چه علت بوده و هرچند توسط او در صداوسیما تکذیب شده، در شرایط ناامنی که فدراسیون فوتبال ایجاد کرده، ارائه آن هیچ بعید به‌نظر نمی‌رسد.

درحالی هفته سی‌ام لیگ برتر فوتبال را پشت سر گذاشتیم که بازی‌ها با حاشیه‌های متعددی همراه بودند. در این هفته تقریبا هربازی با مشکلاتی همراه بود؛ تا آن‌جا که برنامه نود یکی از داغ ترین و طولانی‌ترین برنامه‌های خود را پشت‌سرگذاشت. به‌نظر می‌رسد التهاب جامعه به فوتبال نیز سرایت کرده و بازیکنان، مربیان و مدیران باشگاه‌ها بسیار عصبی کار را دنبال می‌کنند. شاید بتوان گفت پوسیدگی دولت بیش از همه در ورزش نمود داشته است!