بعد از سال‌ها صدای گرم احمد شاملو از صداوسیمای ضرغامی پخش شد

بعدازظهر جمعه در برنامه‌ای كه از شبكه چهار پخش شد، پس از سال‌ها، صدای احمد شاملو از تلویزیون پخش شد. ماجرا از این قرار بود كه در برنامه‌ای به مناسبت ساخت فیلم مستند كمال تبریزی درباره حج، تكه‌ای از فیلم پخش شد كه در آن برروی تصاویر فیلم تبریزی، بخش‌هایی از نوار معروف مولوی از مجموعه " صدای شاعر" كه احمد شاملو دكلمه كرده است، پخش شد. بعدهم تبریزی به این نكته اشاره كرد كه هماهنگی فضای كار با اشعار مولوی با صدای شاملو سبب استفاده از آن‌ها شده. صدای گرم شاملو سال‌ها بود كه از صداوسیما پخش نشده بود. یوسفعلی میرشكاك در سال ۱۳۶۴ مقاله‌ای با عنوان " پیر سلطنت آباد " در كیهان نوشت كه در آن به شدت به احمد شاملو تاخته بود. گرچه آن مقاله به لحاظ ژورنالیستی بسیار تاثیرگذار نوشته شده بود، خشم دوستداران اسطوره شعر معاصر را برانگیخت. اما در آن فضا كسی را یارای اعتراض نبود. میرشكاك سال‌ها بعد از اینكه بازیچه گروه‌های سیاسی قرار گرفته بود، از نوشته‌هایش اظهار ندامت كرد. اما مقاله او درباره شاملو كه به مرگ شعر شاملو اشاره كرده بود، از ذهن‌ها پاك نشد. شاملو به‌دلیل چند شعر سیاسی/اجتماعی بعد از انقلابش – نظیر شعری كه می‌گوید: دهانت را می‌بویند مبادا گفته‌باشی دوستت دارم... و یا شعر ديگری كه در آن شاعر می‌سرايد: خطیبان حرفه‌ای در كارند...- جزء مغضوبین بود. برخلاف شاعرانی مثل شهریار یا حتی اخوان ثالث كه پس از انقلاب شعرهای مسالمت‌آمیزی سروده‌اند، شاملو هرگز چنین نكرد و اسطوره باقی ماند: گر بدين سان زيست بايد پست/من چه بی‌شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوايی نياويزم/از بلند كاج كوچه‌ی بن بست (از شعر «بودن»).