چرا سالن سازمان ملل موقع سخنرانی احمدی‌نژاد خالی شد؟

اینكه چرا سالن سازمان ملل موقع سخنرانی احمدی‌نژاد خالی شد، دلیل ساده‌ای دارد كه نه سیاسی است و نه نظامی! به‌سادگی به اخلاق رك و راست خارجی‌ها برمی‌گشت كه تحمل حرف بی‌ربط را ندارند. یعنی اگر كسی خارج از یك موضوع و بی‌ارتباط با آن حرف بزند، حوصله‌شان سرمی‌رود و بی‌تعارف سالن را ترك می‌كنند. شاید شنیده باشید كه موضوع سخنرانی های سازمان ملل مثل هر اجلاس دیگری از پیش تعیین شده بود و عبارت بود از: مشكل كمبود مواد غذایی در دنیا، بررسی بحران ناشی از آن در كشورهای فقیر و بررسی راهكارهای تهیه ارزان مواد غذایی. در كنار آن سخنرانان می‌توانستند به روند دمكراتیزه شدن كشورهای جهان بپردازند. مثلا سخنرانانی مثل بوش به بخش دوم بیشتر پرداختند و یا لااقل سعی كردند تیتر گفته‌هایشان را همان موضوع قرار بدهند. اما در مورد احمدی‌نژاد بحث كاملا متفاوت بود. او حتی یك جمله درباره موضوع موادغذایی حرف نزند. از روند دمكراسی در جهان هم فقط در حد فلسطین صحبت كرد و البته ایران را دموكراتیزه ترین كشور دنیا با نودوهشت درصد حمایت مردمی خواند. اما صحبت از هلوكاست كه شد در چاله‌ای افتاد كه معلوم بود تا آخر سخنرانی از آن بیرون نخواهد آمد! شاید اگر احمدی‌نژاد مشاورعاقل و فهمیده‌ای كه كمی انگلیسی هم بلد بود داشت، به او یادآور می‌شد سالن سازمان ملل با مسجد محله فرق دارد و وقتی موضوعی برای سخنرانی تعیین می‌شود، خارج شدن ازآن بی‌ادبی است و اهانت به شنوندگان محسوب می‌شود. پس شنوندگان هم مجبور می‌شوند برخلاف میل‌شان سالن را ترك كنند تا پاسخی به این بی‌توجهی داده باشند. از همه اینها گذشته خواندن دعای فرج قبل از هر سخنرانی در سازمان ملل واقعا شاهكاری است در حد و مختص آدم پرت و ناآشنا با چنين فضاهايی مثل احمدی‌نژاد. حتما در لحظه خواندن دعای فرج به تشویق رهبر فكر می‌كند كه جسارتش را می‌ستاید و به آمدن هاله نور گرد سرش. غافل از این‌كه معمولا مترجمان همزمان چنین كلماتی را كه به زبان اصلی خود – یعنی عربی و نه فارسی – بیان می‌شوند اصلا ترجمه نمی‌كنند! چون اگر قرار بود ترجمه شوند كه به زبان فارسی كه زبان گوینده متن است ادا می‌شدند.‌ پس خواندن این دعای طولانی همان اتلاف وقتی است كه شنوندگان را برای خروج از جلسه نیم‌خیز می‌كند.