فتوای مهم منتظری کجا را نشانه رفته است؟

فتوای اخیر آیت الله منتظری شاید مهم ترین فتوای یک مرجع تقلید بعد از انتخاب خامنه ای به عنوان رهبر تاکنون بوده است. او در مورد دولت غاصب کودتا با اعلام این که «متصديانى كه شرعا و عقلا توليت و تصدى امر‏ ‏اجتماعى را از دست داده اند، خود به خود از مقام خود معزولند و تصدى آنان‏ ‏هيچ گونه مشروعيتى ندارد» عملا انتخابات را باطل اعلام کرده و احمدی نژاد را رئیس جمهور نمی داند. اما هوشمندی منتظری به جایی برمی گردد که می گوید تشبث به مصلحت نظام مردود است و فاقد بنیان شرعی. این نکته ای است که سال ها حکومت ایران برای ساکت کردن مسئولان و مردم از آن استفاده می کرد. به عبارتی هروقت کسی اعتراضی داشت، به این بهانه که حرفش باعث تضعیف نطام می شود ساکتش می کردند. آخرین بار محسن رضایی را با این حربه که اعتراضش موجب ضربه خوردن حکومت می شود کنار زدند. اما حتی رضایی هم بعد از آن که فهمید فریب خورده، به موج اعتراضات بازگشت و شجاعانه حرفش را زد. جالب است که رضایی از همین تکنیک استفاده کرد و گفت که این تقلب و ادامه روند آن به نفع نظام نیست! شاید اگر این هوشمندی را خاتمی داشت، به بهانه حفظ نظام این قدر کوتاه نمی آمد. البته یک طرفه به قاضی نرویم و فراموش نکنیم که فشار برروی خاتمی و دولتش ده ها برابر بیش از فشار فعلی بر موسوی بود. اما همان موقع هم خاتمی و کروبی در دو نقطه مهم کشور فریب ایده مصلحت نظام را خوردند و آرام نشستند. فتوای اخیر می گوید که نظام با اشتباهات اخیر سرانش و حضور احمدی نژاد بیشتر صدمه می خورد تا اعتراضات به حق مردم. به این ترتیب منتظری نشان داد که بیهوده نیست شسعیان به شجاعت و استقلال مرجعیت شان می بالند.