یکی از نتایج اخراج علی کریمی از استیل آذین، شکسته شدن یک تابوی بزرگ به نام "روزه خواری ورزشکاران" بود. در واقع سردار آجرلو که گمان می‌کرد به‌سادگی می‌تواند یک بازیکن را به عنوان روزه‌خوار اخراج کند، فکر می‌کرد هنوز در دهه 1360 زندگی می کند. او نمی‌دانست که اینطور تهمت‌ها حتی می‌تواند به محکوم شدن خودش بینجامد. بعد از اظهارنظر او، درودگر سرپرست تیم و هدایتی مالک باشگاه حرف‌های آجرلو را زیرسوال بردند و اعلام کردند " عقاید شخصی هرکس به خودش مربوط می‌شود و هرکس برای خوردن روزه‌اش می‌تواند عذر موجه خودش را داشته باشد." حتی علیپور به عنوان روحانی کنترل کننده مسائل اخلاقی فدراسیون فوتبال اعلام کرد با روزه‌خواری ورزشکاران در ماه رمضان مشکلی ندارد و کافیست آن‌ها 22.5 کیلومتر از شهر دور شوند و بعد به محل تمرین برگردند! به‌این ترتیب عدم درک آجرلو از شرایط جدید جامعه ورزشی کشور سبب شد به حاشیه رانده شود.
اما این ماجرا یک برد دیگر نیز داشت و آن علنی شدن روزه نگرفتن ورزشکاران و ریختن قبح روزه خوردن بود که وقتی توسط معدنچی و مهدوی‌کیا مورداشاره قرار گرفت، با تایید و حمایت دیگرانی مانند دایی، دادکان و استیلی نیز روبرو شد. به این ترتیب تابوی مهمی در ورزش کشور شکست که می‌تواند در عرصه‌های دیگر نیز شکسته شود و مشکل این وضعیت بغرنج ماه رمضان و فرورفتن کشور در کما به‌تدریج حل شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر