روز شنبه پروفسورسیامک شجاعی، رئیس دانشکده بازرگانی دانشگاه کنتی کت در برنامه دو روز اول صدای امریکا حرف‌های جالبی درباره حذف سوبسید و هدفمندکردن یارانه ها زد. او گفت:" از این طرح کسانی مثل استادان دانشگاه ، معلمان و کارمندها که حقوق ثابت می‌گیرند بیشترین ضربه را می‌خورند. با طرحی که دولت دارد، قیمت بنزین می‌شود حدود 750 تومان و این قیمتی است که من در امریکا بنزین می‌خرم. در حالی که حقوق من چهارده میلیون تومان است و حقوق معلم و کارمند و استاد ایرانی به زحمت یک میلیون تومان! سلمانی در نیویورک 30 دلار است و در تهران ده هزار تومان. آیا باید قیمت سلمانی را در ایران به 30 هزار تومان برسانیم؟! نکته دیگر این‌که یرای من پایه و اساس محاسبه قیمت بنزین توسط معلوم نیست. نفتی که در ایران 15 دلار استخراج می‌شود؛ در خارج 85 دلار فروخته می‌شود. کدام قیمت را باید مبنای محاسبه قرار داد؟ اگر فردا قیمت نفت شد 140 دلار، آن‌وقت دولت با قیمت بنزین چه خواهد کرد؟ همین‌طور درمورد دلار. اصلا چه‌کسی گفته که دلار باید 1000 توان باشد؟ وقتی درآمد نفت از 40 میلیارد دلار به 80 میلیارد دلار رسید، چرا قیمت دلار 500 تومان نشد؟ اگر همین رقم را درقیمت‌های جهانی کالاها ضرب کنیم، می‌بینیم که دولت نه تنها یارانه نمی‌دهد، بلکه مردم چندبرابر قیمت واقعی سوبسید می‌دهند!
دولت احمدی‌نژاد با کسری بودجه شدید و خزانه‌ای خالی روبروست و مراجعه هرروزه به بانک مرکزی برای چاپ اسکناس بدون پشتوانه هم برایش ممکن نیست. پس با طرح یارانه‌ها می‌خواهد از مردم به‌طور غیرمستقیم مالیات بگیرد. بخشی از این مالیات را دولت به آدم‌های بیکار وابسته به خودش می‌دهد که برای مقاصد سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرند. از طرفی به‌دلیل تحریم‌ها، کشور با عدم سرمایه گذاری در بخش نفت و کاهش تولید تا میزان هشت درصد روبروست. پس با کاهش مصرف داخلی، می‌تواند صادراتش را افزایش بدهد.
بزرگ‌ترین یارانه‌ای که دولت احمدی‌نژاد پرداخت کرده، به دولت چین بوده است: انواع و اقسام کالاهای بنجل را با دلار 1000 تومان وارد کشور کرده تا کارخانه‌های چینی به تولیدشان ادامه بدهند و کارخانه‌های داخلی ورشکست شوند!
کاش احمدی‌نژاد به‌جای نفی هلوکاست در سازمان ملل می‌گفت که ما یارانه را قطع نمی‌کنیم، تا روزی که پول‌مان قابل تبدیل به پول اروپا و دلار امریکا شود. سوبسید یک بیماری نیست و در تمام دنیا پرداخت می‌شود. عدم پیشرفت مذاکرات درتجارت جهانی اصلا به‌دلیل همین پرداخت زیاد سوبسید به بخش کشاورزی است که امریکا و اروپا برسر این‌که کدامیک باید اول سوبسید را کم کند با هم اختلاف دارند! نه فقط سوبسید مستقیم، که از طریق پرداخت‌های مالیاتی هم سوبسید بیشتری می‌دهند. دولت چین که تازه هم وارد اقتصاد جهانی شده، اعلام کرد به مردمش برای تعویض یا خرید لوازم خانگی 10درصد سوبسید می‌دهد! دویت امریکا هم اخیرا به هرکسی که توان تعویض اتومبیلش را داشت، 4500 دلار سوبسید داد که بیش از دو میلیارد دلار شد. بزرگ‌ترین شرکت مواد غذایی امریکا درحال حاضر میلیاردها دلار از دولت امریکا سوبسید می‌گیرد. سوبسید نه تنها برای مصرف‌کننده، که برای تولید هم مفید و ضروری است."
۱ نظر:
سلام.
من نمیدونم این اقای پروفسور شما در چی پروفسور هستند ولی در علم افتصاد نیستند این محمود هر گندی زده باشه این طح تحول اقتصادیی یا حذف رایانهها کار بسیار خوبیه البته اگه عرضه اجرا کردن انرا داشته باشد. باید این جور مسائل دقیق تحلیل شود و ان ها را سیاسی نکرد. کار خوب از طرف هر کی باشد خوب است چه اینوری چه اونوری
ارسال یک نظر