ایران تنها كشوری‌ست كه به ورزشكاران حذف شده‌اش بیش از طلاگرفته‌ها جایزه می‌دهد!

بازهم یك حركت مضحك دیگر برای ورزش كشور دردسر آفرید و مسابقه ندادن شناگرمان محمد علیرضایی با یك اسراییلی سبب شد ایران در آستانه تحریم از المپیك قرار بگیرد. برای جبران مافات هم مرادی رییس فدراسیون شنا ورزشكار را به دل‌درد، سردرد، فتق، كمردرد و خلاصه هرچه درد و مرض در دنیا هست دچار كرده و حتی صحبت از عمل جراحی علیرضایی در تهران هم به‌میان آمده! به راستی پشت این تحقیر ورزشكاران اسراییلی – در حالی‌كه اسفندیار رحیم مشایی با وقاحت و تظاهر از دوست داشتن مردم اسراییل می‌گوید – چه تفكر پليدی نهفته است؟ غیر از این است كه نفرت دیگر كشورها از ما را بیش از پیش می‌كند؟ انگار اصل جوانمردی و ورزشكاری و اصلا هدف از آمدن به المپیك را نفهمیده‌اند. آن پنج قاره‌ای كه به شكل پنج حلقه تودرتو به عنوان آرم المپیك به‌نمایش درمی‌اید، برای قشنگی و حظ بصری نیروهای امنیتی همراه ورزشكاران ایرانی به‌نمایش درنیامده‌ند. بلكه پیام عمیقی از دوستی و محبت پنج قاره را باهم دارند.
برخلاف نظر علی كفاشیان كه به عنوان دبيركمیته المپیك معتقد بود در ورزش گروهی می‌شود یك ایرانی كنار یك اسراییلی قرار گیرد، روزنامه كیهان و حراستی‌های همراه تیم ملی معتقد بودند مسابقه با یك اسراییلی كه در میان هفت رقیب دیگر یك شناگر در خط خودش مسابقه می‌دهد به معنی به رسمیت شناختن رژیم اسراییل است! نمی‌دانم این تفكر احمقانه از كجا به ذهن معیوب آنها خطور كرده كه مسابقه با یك ورزشكار یعنی ما آن كشور را به رسمیت می‌شناسیم. به‌رسمیت شناختن یك كشور مراحل و انواع خاصی دارد كه در عرف دیپلماتیك از پیچیده‌ترین تصمیمات سیاسی است. حتی در زمان شاه هم رژیم ایرن به‌صورت " دو فاكتو " اسراییل را به‌رسمیت شناخته بود. مثلا حتی حالا كه دولت سوریه با اسراییل جلسات متعددی را رودررو برگزار كرده، كسی نمی‌گوید سوریه اسراییل را به رسمیت شناخته است. متاسفانه ورزش و سیاست ما در دست كسانی افتاده كه نه از ورزش چیزی می‌دانند و نه از دیپلماسی و حقوق بین‌الملل.
حرف آخر اینكه اگر واقعا عقل و درك اسراییلی‌ها هم در حد تفكر عقب‌مانده دولت ما بود حتما برای نابود كردن دو مدال طلای مسلم ایران در وزنه‌برداری یك اسراییلی سنگین‌وزن را به وزن حسین ضازاده می‌فرستادند! صحبت رضازاده شد كه گویا یكی از گله‌هایش همین بوده كه چرا به ورزشكار حذف شده بیش از قهرمان جهان در یك رشته می‌دهند. نمونه‌اش هم آرش میراسماعیلی كه وقتی چهارسال پیش به جودوكار اسراییلی خورد و مبارزه نكرد، علاوه بر صدمیلیون تومانی كه به ورزشكاران طلاگرفته دادند، به مناسبت‌های مختلف هم تشویقش كردند و به او جایزه‌ها دادند! معلوم است كه علیرضایی هم از همین‌حالا در تب‌وتاب جوایز مختلف می‌سوزد. البته بعد از عمل‌های جراحی كه فدراسیون شنا وعده انجام‌شان را برروی او داده! یادمان باشد كه علیرضایی از جمله ورزشكارانی بود كه بدون رسیدن به ركورد المپیك و به یمن " كارت سفید " به المپیك پاگذاشته بود. بخت كه می‌گویند یعنی همین. نوش‌جانش! ولی انصاف اين است كه اگرنه نصف، كه يك سوم جايزه‌ها يش را به حريف اسراييلی بدهد كه اينقدر حضورش خوش‌يمن بوده!