ورزش بانوان و حریم شکننده!

ورزش نوپای بانوان در ایران با وجود توانایی‌های ایرانیان در این عرصه، همواره بحث‌انگیز بوده است. از سال گذشته خبرهای عجیبی از ورزش‌های بانوان به‌گوش می‌رسد که اگر نه بی‌سابقه، کم سابقه اند! خبر اول را از زمین چمن تیم استقلال شنیدیم: پسران جوانان استقلال که می‌بینند دختران تیم فوتبال درحال تمرین هستند، به آن‌ها پیشنهاد بازی می‌دهند و بعد فوتبال مردانه-زنانه را راه می‌اندازند. نتیجه این‌که خبرچینان خبر را به فدراسیون فوتبال می‌رسانند و عده‌ای توبیخ می‌شوند. خبر دوم اما غافلگیرکننده‌تر بود: آقایان در یکی از شهرستان‌ها با خانم‌ها به ورزش کبدی یا زو پرداخته‌اند. اگر فوتبال تماس فیزیکی ندارد و تنها در برخوردها خلاصه می‌شود، در ورزش کبدی اساس کار فیزیکی است و در گرفتن کمر و دیگر اعضای بدن خلاصه می‌شود.
تا اینجای کار مربوط به ورزش جوان‌ها بود و شیطنت توام با معصومیت‌شان. اما چند روز قبل عکس‌هایی از علی‌آبادی در میان بانوان تیم فوتسال در کشور ویتنام دیده شد. خبر جالب‌تر به حضور او در رختکن خانم‌ها مربوط می‌شد که چهره جدیدی از این عضو خنگ و هرگز لباس ورزش نپوشیده دولت نهم بروز می‌داد.
ورزش مختلط کردن اشکالی ندارد و در خارج از کشور هم در میادین غیررسمی مثل پارک‌ها و اماکن عمومی مرسوم است. حتی شنا کردن در کنار خانم‌ها امر عجیبی نیست. مشکل از فرهنگ متظاهر کشور ماست که حرف‌مان با عمل مان نمی‌خواند. درهرحال حضور آقایان در رختکن خانم‌ها حتی در خارج از کشور هم عجیب و بعید است. انگار حریم بانوان در این جامعه محبوس قرار است همواره شکسته شود.